دیدار
موردی بود که برای رفع و رجوعش نذر داشتم. این بار در راه بازگشت از پارس جنوبی به پابوسی امام رضا رفتم تا نذرم را ادا کنم مشهد که رسیدم متوجه شدم شرفیابی ام مصادف با اربعین حسینی است. زیارت کردم و تشکر برای هرچه دارم و ندارم. هنگام بازگشت این ابیات آمد:
خاکی خاک نشین را چه به این توفیقات
بنده زرق زمین را چه به این توفیقات
حرم یار کجا پای گنهکار کجا
مرد متروک و غمین را چه به این توفیقات
خاک ارباب کجا چشم نظر باز کجا
دیده بیهوده بین را چه به این توفیقات
دهن تلخ کجا و عسل نحل کجا
دهن سرکه گزین را چه به این توفیقات
نور تابیده در این غمکده ظلمانی
ظلمت قلب حزین را چه به این توفیقات
از سر سفره لطفش همه برخوردارند
بنده ریزترین را چه به این توفیقات
من همان طفل گریزان ز سر میکده ام
طفل گمگشه چنین را چه به این توفیقات
فرودگاه شهید هاشمی
اربعین 1388
1 comment:
کار جالب است. منتظر پستهای بعدی هستم. بی صبرانه.
Post a Comment